کاربردهای فلفل

رنگدهی:

افرادی که رژیم شان از نشاسته های بی رنگ، برنج و غیره .... می‌باشد، از فلفل بعنوان رنگدهی به غذای خود بهره می‌برند. پاپریکا، اولئورزین پاپریکا، اولئورزین فلفل قرمز و چیلی خشک شده می‌توانند بعنوان منبعی برای رنگ قرمز در انواع محصولات فرآوری شده بکار رود، ولی منبع اصلی رنگ قرمز پاپریکا و اولئورزین پاپریکا است. پاپریکا در بسیاری از محصولات غیر تند مطلوب است ولی با رنگ و طعم و بافت پودر ریز شده‌ی آن برای این دسته محصولات مناسب است. این محصولات از جمله سوسیس و کالباس‌های فرآوری شده،‌ انواع پنیر و محصولات لبنی، ‌سوپ‌ها ، سس‌ها، و میان وعده‌هایی نظیر چیپس‌های سیب‌زمینی است. اولئورزین پاپریکا بعنوان رنگ و مزه‌ی افزودنی در بسیاری از محصولات بکار می‌‌روند که بافت آن اهمیت دارد و ذرات ریز پاپریکا نامطلوب است.

تندی:

اولئورزین فلفل قرمز بعنوان منبعی برای رنگ و هم مزه‌ی تند در گوشت‌های کنسروی، سوسیس‌ها، ساندویچ‌ها، سوپ‌ها و در برخی نوشیدنی ها استفاده می‌شود. اولئورزین کپسیکوم برای تندکردن محصولات غذایی بکار می‌رود بخصوص در سس‌های چیلی. اولئورزین مقدار قابل توجهی مزایا نسبت به چیلی خشک شده دارد از جمله داشتن رنگ با ثبات و ماندگارتر، راحت‌تر از چیلی خشک شده‌ی عمده قابل استفاده است و داشتن امکان مخلوط کردن و رقیق کردن اولئورزین با دیگر مواد برای بدست آوردن یک طیف رنگی و تندی خاص می‌باشد. چیلی خشک شده هم بعنوان رنگ‌ دهنده و هم به عنوان تندکننده استفاده می‌شود. مخصوصا در تولید فلفل قرمز خرد شده، پودر چیلی و سس چیلی.

طعم:

پاپریکا علاوه بر رنگدهی برای طعمش در بسیاری از محصولات نیز مورد توجه است. چیلی خشک شده نیز برای طعم‌دهی در سس‌های چیلی نیز مورد توجه هستند. اساس طعم‌دهی با رایحه‌ها و رنگ‌های فرار مرتبط هستند بنابراین بعنوان یک قانون کلی، زمانی که رنگ پاپریکا یا پودر چیلی از بین می‌رود، ‌طعم خود را نیز از دست می‌دهد.

خواص کاربردی:

 فلفل خواص درمانی و سلامتی بسیاری دارد و از این لحاظ شهرت دارد. گیاه شناسان از تاثیرات این ادویه بر روی سلامت انسان بارها و بارها نقل کرده‌اند. این خواص شامل ضدعفونی کردن و باز کردن مجاری شش‌ها و سینوس‌ها، ‌محافظت از معده با ضد عفونی کردن مایعات گوارشی و تحریک مغز جهت ترشح هورمون آندروفین(که مسکنی طبیعی است)، تحریک ترشح بزاق، که به خنثی ساختن اسیدهای داخل دهان که موجب پوسیدگی دندان‌ها می‌شود کمک می‌کند، و کمک به محافظت بدن در برابر سرطان از طریق فعالیت‌های آنتی اکسیدانی.

کپسیکوم‌، نورون‌های عصبی پوست و دهان را تحریک کرده و باعث ایجاد یک حس گرما می‌شود که البته در صورت مصرف دوز بالاتر تبدیل به درد شدید می‌شود. نورون‌ها ماد‌ه‌ای نوروپپتیدی P (SP) را تولید کرده که مسئول انتقال درد هستند. وقتی نورون در معرض ماده کپسایسین فلفل قرار گرفت، SP‌ از بین می‌رود که این باعث کاهش یا از بین رفتن احساس درد در بسیاری از افراد می‌شود. بنابراین استفاده ازکپسیکوم‌ها در تسکین درد دو حالت دارد: احساس گرما، که به درد عضلانی کمک می‌کند و مفاصل تسکین می‌یابند و از بین رفتن SP که باعث از بین رفتن احساس درد می‌شود. طبق تحقیقات انجام شده گفته می‌شود که فلفل خاصیت ضد انعقادی دارد که از لخته شدن خون و سکته‌های قلبی جلوگیری می‌کند. غذاهایی که دارای کپسیکوم است تاثیر گرمایشی بیشتری دارند (TEF Thermic Effects of Food ).

تاثیر گرمایشی غذا باعث افزایش جزئی در میزان متابولیکی(سوخت و ساز) بدن دارد. غذاهایی که حاوی کپسیکوم (فلفل) هستند تا 25 درصد می‌توانند TEF را بمدت 3 ساعت بالا ببرند. نقش کپسیکوم‌ها در تحریک مغز برای ترشح آندروفین شناخته شده است. هر چه کپسیکوم بیشتری مصرف شود، بدن انسان آندروفین بیشتری ترشح کرده که این موجب سرخوشی در فرد می‌گردد.

دانشمند مجارستانی، آلبرت سنت-گیورگی در سال 1937 بخاطر جدا کردن اسید آسکوربیک (یا همان ویتامین C) فلفل موفق به دریافت جایزه‌ی نوبل شد. فلفل‌ها غنی از ویتامین A، ویتامین E، و پتاسیم و مقدار کمی سدیم هستند. 100 گرم چیلی قرمز تازه 240 میلی گرم ویتامین C (5 برابر بیشتر از پرتقال)، 11000 IU ویتامین A، .07 میلی گرم ویتامین E دارد. ویتامین C به حرارت و خشک شدن حساس است ولی ویتامین A بسیار با ثبات است و پاپریکا و چیلی خشک شده هر دو حاوی این ماده‌ی مغذی هستند.