ویتامین چیست؟

اهمیت سیزده ویتامین در تغذیه انسان به رسمیت شناخته شده که این تعداد را بر اساس یک طبقه بندی سنتی که بر پایه حلالیت در آب یا چربی بنا شده است،  به دو گروه طبقه بندی می‌کنند. ویتامین های محلول در چربی شامل ویتامین‌های  A، D، E، K  می‌باشد. ویتامین های محلول در آب شامل ویتامین C و گروه ویتامین‌های  Bشامل تیامین (ویتامین B1)، ریبوفلاوین (B2)، نیاسین، ویتامین B6، اسید پانتوتنیک، فولات و ویتامین  B12.  

این طبقه بندی ساده منعکس تا حدی فراهمی زیستی از ویتامین ها، به عنوان حلالیت حالت خود را از جذب روده و جذب آنها توسط بافت تاثیر می گذارد. خواص حلالیت نیز به توزیع ویتامین ها در گروه های مختلف غذایی مربوط، و یک تاثیر مستقیم بر روی روش های تحلیلی استفاده شده است.

پروویتامین‌ها پیش سازهای ویتامین هستند. این مواد به خودی خود ویتامین محسوب نمی‌شود بلکه در شرایط سوخت و ساز طبیعی بدن می تواند به ویتامین‌های مورد نیاز تبدیل شوند. بسیاری از ویتامین‌ها کاملا در رژیم غذایی انسان ضروری هستند زیرا بافت‌های بدن نمی‌تواند آنها را سنتز کند. دو استثنای مهم در اینجا وجود دارد که عبارتست از ویتامین Dو نیاسین. سنتز ویتامین D پوستی است که بستگی به قرار گرفتن در معرض نور خورشید به میزان کافی دارد. سنتز نیاسین بستگی به مصرف کافی از پیش ساز اسید آمینه آن یعنی تریپتوفان دارد. گیاهان توانایی سنتز ویتامین‌ها، به جز ویتامین B12 را دارند و عنوان منابع اصلی این مواد ضروری مغذی بکار می‌روند.