کم تحرکی از دیدگاه سازمان بهداشت جهانی

زندگی پرتحرک برای همه: یک چالش جهانی

سازمان جهانی بهداشت متوجه پتانسیل بالای تاثیر فعالیت جسمانی بر سلامتی، ظرفیت کاربردی و سلامت تک تک افراد جامعه و گروه‌های اجتماعی شده است. تحقق این پتانسیل منحصربفرد نیازمند توسعه سیاست‌ها و برنامه‌هایی است که نیاز‌ها و فرصت‌های جوامع مختلف را با یک شیوه‌ی فرهنگی مرتبط برآورده می‌سازد. هدف از این کار این است که فعالیت جسمانی را در زندگی روزمره جای دهیم و در بین سنین مختلف افراد جامعه از جمله زنان، کارگران، معلولین و سالمندان در کلیه مکان‌ها بخصوص در محل کار، مدرسه و غیره ارتقاء دهیم. دستیابی به این مهم، بهره‌گیری از دانش، تجربه، ابتکار منابع انسانی بخش‌های دولتی و خصوصی در سطوح محلی، ملی، منطقه‌ای و بین‌المللی را می‌طلبد.

 

2. شیوه‌ی زندگی بی‌تحرک: تهدید سلامت

شیوه‌ی‌ زندگی بی‌تحرک روز افزون که با استفاده‌ی گسترده از فناوری در زندگی روزمره همراه است، سطح بالاتری از عدم تحرک جسمانی را هم در کشور‌های توسعه‌یافته و هم در کشورهای در حال توسعه در میان افراد جامعه موجب می‌شود. شیوه‌ی زندگی بی‌تحرک منجر به یک شکاف و بی‌تعادلی گسترده‌ می‌شود. با بالابردن سطح دانش، خدمات، فرصت‌ها و محیط‌های مطلوب برای انتخاب شیوه‌ی زندگی پرتحرک می‌توان از این فاصله و شکاف جلوگیری کرد. پیش نیازهای فعالیت‌های جسمانی مناسب برای سلامتی باید در دسترس همگان (تمامی افراد و شهروندهای جامعه) قرار گیرد.

 

3. زندگی فعال: سرمایه‌گذاری معقول برای سلامتی جمعیت جهان

شواهد علمی اخیر موید آن است که فعالیت جسمانی منظم در گسترده‌ترین مفهوم خود باعث سلامت جسم و ذهن و سلامت عمومی زنان و مردان جامعه می‌شود. فعالیت فیزیکی بهترین گزینه برای دستیابی به سلامت عمومی جامعه است. این امر یک رویکرد کم هزینه و قابل دسترس را برای سلامت بیشتر و جلوگیری از بیماری‌ها را برای تمام افراد جامعه فراهم می‌کند. با فعالیت‌های جسمانی متعادل، ساده و بی‌خطر می‌توان بر بسیاری از بیماری‌ها غلبه کرد و سلامتی عمومی خود را حفظ کرد.

 

 

4. فواید سلامتی و اجتماعی زندگی فعال در طول زندگی

فعالیت فیزیکی مناسب و منظم در کل خطر مرگ و میر قبل از بلوغ را کاهش می‌دهد و به نسبت زیادی آن را در برابر پیشروی بیماری‌های مزمن قلبی و عروقی، فشار خون بالا، سرطان روده بزرگ، دیابت نوع 2 و پوکی استخوان محافظت می‌کند. همچنین می‌تواند از چاقی، الکلیسم (اعتیاد به مصرف مشروبات الکلی)، استعمال مواد مخدر و رفتارهای اعتیادآمیز جلوگیری کرده و باعث کاهش استرس، دلهره، افسردگی و تنهایی می‌شود. عدم تحرک جسمانی، یکی از عوامل مستقل خطر برای بیماری‌های مرتبط با شیوه‌ی زندگی است که به اندازه‌ی استعمال دخانیات و رژیم ناسالم غذایی تاثیر منفی دارد. این امر در سال 1997 توسط گزارش جهانی بهداشت مطرح شد.

 

5. فوائد یک جامعه‌ی فعال ورای بخش بهداشت جامعه می‌رود.

پیگیری ‌یک شیوه‌ی زندگی فعال در جوامع می‌تواند موجب برخی فوائد اقتصادی در خصوص هزینه‌های بهداشت، افزایش بهره‌وری، محیط‌های اجتماعی و فیزیکی سالم‌تر، مدرسه‌ها و محیط کارهایی با عملکرد بهتر، حضور پررنگ‌تر در ورزش و تفریحات و موفقیت‌های ورزشی بزرگتر می‌شود.

 

6. نیاز به اقدام فوری

بر اساس این ملاحظات، سازمان جهانی بهداشت در سال 1997 اقدامی جهت زندگی پر جنب و جوش را راه اندازی کرد و از شرکای بین المللی خود نظیر یونسکو، کمیته بین المللی المپیک، سازمان‌های غیر دولتی، مراکز همکار و کشورهای علاقمند خواست تا به شکل فعال در این زمینه همکاری و مشارکت کنند. این امر بر پایه‌ی شراکت قوی و مالکیت مشترک تمامی شرکای دخیل در استفاده از ظرفیت‌های موجود به جهت ارتقاء زندگی پر جنب و جوش است. برای این هدف، آنها یک گروه مشاوره‌ای بین المللی را تشکیل داده‌اند که در این زمینه با سازمان جهانی بهداشت هماهنگ می‌شود.